آموزشی

تفاوت پیانو آکوستیک و دیجیتال

تفاوت پیانو آکوستیک و دیجیتال

تفاوت پیانو آکوستیک و دیجیتال، ماندگارترین و متداول ترین سازی که اروپا وارد موسیقی خود کرد، “پیانو” است. پیانو حدود ۳۵۰ سال پیش در اروپا اختراع شد. سازی مشابه با پیانو در هیچ فرهنگی دیده نمی شود. پیانو با محبوبیت جهانی خود و قطعات بی شماری که توسط آهنگسازان ملل مختلف اجرا شده، از بهترین دلیل محبوبیت پیانو در جهان است. پیانو می تواند در سبک های مختلف موسیقی نقش داشته باشد. اولین نمونه های پیانو حدود سال ۱۷۰۰ میلادی و با تلاش های فردی ایتالیایی تبار به نام بارتولومئو کریستوفوری ساخته شد. کریستوفوری دانش زیادی از سازهای صفحه کلید دار “هارپسیکورد” و “کلاویکورد” داشت. سپس به اختراع سازی کامل تر بر پایه همین سازها پرداخت. به دلیل قابلیت اجرای نت های موسیقی با شدت صوتی دلخواه، آن را “فورته-پیانو” نامید. فورته پیانو یعنی سازی که صدای قوی و ضعیف را اجرا می کند.

 بعدها این نام به “پیانو” تغییر کرد. پیانو مانند اغلب سازها از زمان اختراعش تا به امروز، دستخوش تغییرات متعددی شده است. این سازی که امروزه به عنوان پیانوی مدرن می شناسیم، تا سال ۱۸۰۰ میلادی هنوز ساخته نشده بود. در دهه های اخیر با پیشرفت علم الکترونیک و تأثیر گذاری آن در عرصه موسیقی، شاهد ساخته شدن نمونه های اصطلاحاً “دیجیتال” پیانو هم بوده ایم. پیانوی دیجیتال مزایایی را برای علاقه مندان و هنرجویان این ساز فراهم کرده است. در ابتدا آشنایی مختصری با ساختار اصلی بدنه و قطعات داخلی پیانو آکوستیک پیدا می کنیم. سپس درباره ی تفاوت های ساختاری پیانوی آکوستیک و دیجیتال و نقاط قوت و ضعف هر کدام از آن ها صحبت کنیم . مطالعه مقاله تفاوت پیانو آکوستیک و دیجیتال کمک می کند فردی که قصد خرید پیانو دارد بتواند با در نظر گرفتن این نکات کلیدی و توجه به شرایط و نیاز خود گزینه مناسب تر و ماندگارتری را انتخاب کند.

معرفی ساختمان و اجزای پیانو آکوستیک

تفاوت پیانو آکوستیک و دیجیتال

پیانو یک ساز زهی-کوبه ای و یا اصطلاحا کلاویه ای است. با فشار دادن کلیدها (کلاویه های) پیانو، نیروی وارده از طریق اهرم ها که به آن pVot میگویند به “چکش” ها منتقل شده و سپس چکش ها که بر سر آنها نمد قرار دارد روی “سیم” ها ضربه وارد می کنند. با ارتعاش سیم ها و تشدید امواج صوتی، یک صوت شنیدنی در پیانو ایجاد می شود. در اصل بیشترین حجم صدای ایجاد شده در پیانوی آکوستیک از لرزش Soudnboard یا همان صفحه ی صوتی است که توسط پل ها لرزش سیم ها به آن انتقال یافته است. به پیانو و سازهایی که دارای صفحه کلید هستند، سازهای کیبورد (Keyboard) یا صفحه کلید دار هم می گویند. سازهایی مانند ارگ کلیسایی یا اُرگان، هارپسیکورد و کلاویکورد (سازهای کلاویه ای قبل از ظهور پیانو)، سازهای کیبوردی هستند که پیش از اختراع پیانو وجود داشته اند. این سازها مبنای طراحی و ساخت پیانو قرار گرفته اند. در دهه های اخیر سازهای صفحه کلید دار دیگری مانند کیبورد الکترونیک (برگرفته شده از اُرگ هاموند) و آکاردئون و سینتی سایزر که صفحه کلید دارند، بر پایه شیوه نواختن پیانو ساخته شده اند.

پیانوهای امروزی ۸۸ کلید متمایز دارد. با فشردن هر کلاویه، دمپر (خفه کن) که قطعه ای از جنس نمد است، از روی سیم های مربوط به کلاویه برداشته می شود و یک چکش روی سیم ضربه می زند. این ضربه و برگشت آن خیلی سریع است، به گونه ای که سیم می تواند آزادانه به ارتعاش در بیاید و صدا ایجاد کند. این صدا زمانی که انگشت نوازنده از روی کلید برداشته شود، دمپر دوباره روی سیم قرار می گیرد و صدا متوقف می شود. مکانیزم برگشت فوق سریع چکش ها توسط یک مخترع در سال ۱۸۲۱ میلادی به پیانو اضافه شد. در واقع لحظه برخورد چکش به سیم حدودا یک هزارم ثانیه طول می کشد و نوازنده می تواند یک نت را در فاصله کم مجدداً تکرار کند.

فضای داخلی پیانو دارای ساختمانی جالب و عجیب است. در یک بخش داخلی پیانو به ازای هر دکمه پیانو، دو یا سه سیم وجود دارد.  تعداد سیم های پیانو معمولاً حدود ۲۳۰ است. در ساختار پیانو برای نت های میانی و بالا، سه سیم وجود دارد. برای اکتاو بم تعداد سیم ها که برای هر نت قرار می گیرند، ابتدا به دو سیم و در پایین ترین نت ها به یک سیم می رسد. دلیل سه سیمه بودن نت های میانی و زیر، افزایش حجم صدا و کیفیت طنین بهتر آن است. سیم های مربوط به یک کلاویه پیانو عموما به طور یکسان کوک نمی شوند و ممکن است تا ماکزیمم ۵ سنت از یکدیگر اختلاف فرکانسی داشته باشند. در حالی که نحوه برخورد چکش با هر سیم و در نتیجه ارتعاش هر کدام از سه سیم متفاوت است. این تفاوت در طنین هر نت تاثیر ویژه ای دارد. در پیانو، طول و ضخامت سیم ها از سمت نت های بم به زیر، کوتاه تر می شود. سیم های نت های بم سیم پیچ مسی دارند. سیم های نت های میانی و زیر، از نوع سیم لخت و بدون سیم پیچ هستند.

پیانوها در دو نوع افقی از جمله پیانو گرند (Grand Piano)  و  عمودی مانند پیانو دیواری (Upright Piano) ساخته می شوند. هر کدام از این پیانوها در ابعاد و اشکال مختلفی ساخته می شود. در این بین، سازهای بزرگتر، هم دیواری و هم گرند، به دلیل طول بیشتر سیم ها و صفحه رزونانسی بزرگ تر، حجم صوتی بیشتری را در اختیار نوازنده قرار می دهند. با این وجود اما اگر می خواهید پیانوی آکوستیک بخرید، بهتر است اندازه فضایی که پیانو را می خواهید در آن قرار دهید در نظر بگیرید. صدای یک پیانوی کوچک، برای یک اتاق یا سالن بزرگ کم باشد و صدای یک پیانو با اندازه متوسط در یک اتاق کوچک بیش از حد بلند شنیده شود.

تفاوت پیانو آکوستیک و دیجیتال

تفاوت پیانو آکوستیک و دیجیتال در نحوه تولید صداست. در پیانوی آکوستیک، فشردن یک کلید باعث حرکت یک چکش و وارد شدن ضربه بر سیم ها می شود. سپس ارتعاش تولید شده به ساندبورد (صفحه رزونانس) منتقل می شده و پخش می شود. این روند باعث تشدید صدا می شود. وقتی این ارتعاشات با رزونانس و طنین مابقی سیم هایی که ضربه نخورده اند ترکیب شود، صدای منحصر به فردی تولید می شود.

تفاوت پیانو آکوستیک و دیجیتال

پیانوهای دیجیتال سیم ندارند. در واقع هر کلاویه پیانوی دیجیتال یک دکمه الکترونیکی است که صدای مشخصی و از پیش تعیین شده ای را تولید می کند.

در پیانوی دیجیتال یک مولد الکترونیکی صوت که به آن موتور صدا نیز میگویند، صداها را بر اساس نمونه های دیجیتالی ضبط و یا شبیه سازی شده از پیانوهای آکوستیک گرند / دیواری تولید می کند. سپس صداها با استفاده از بلندگو پخش می شوند. در پیانوهای آکوستیک، صدایی که از ساز شنیده می شود، به نحوه نوازندگی پیانیست بستگی دارد.

در پیانوهای دیجیتال با شبیه سازی وزن کلیدهای پیانوی آکوستیک و با استفاده از مکانیزم های خاص، تأثیر نحوه نواختن بر صداهای تولید شده واقعی تر به گوش می رسد.

پیشرفت های تکنولوژی در سال های اخیر باعث شده که پیانوهای دیجیتال صدای بهتری را تولید کنند. بسیاری از پیانیست ها و موزیسین ها عقیده دارند که پیانوی دیجیتال هرگز نمی تواند از نظر کیفی (صدا و حس نوازندگی) با یک پیانوی واقعی برابری کند. با این وجود، پیانوهای دیجیتال با ویژگی های بسیار خوبی دارد باعث می شود فرد زمان خرید آن را به ساز آکوستیک ترجیح دهد. مزایای پیانوهای دیجیتال عبارتند از:

  • قیمت پایین تر: پیانوهای دیجیتال ارزان تر از پیانوهای آکوستیک هستند. اگر از لحاظ اقتصادی آمادگی خرید پیانوی آکوستیک ندارید، مدل دیجیتالی پیانو می تواند برای چند سال تمرین و یادگیری، مناسب باشد.
  • ابعاد کوچک تر: پیانوهای دیجیتال کوچک تر از پیانوهای معمولی هستند. به راحتی در هر خانه ای با هر اندازه ای جا می شوند. و البته، جابه جایی این نوع پیانوها بسیار آسان تر است.
  • نیاز به تعمیر ندارند: بر خلاف پیانوهای آکوستیک، پیانوهای دیجیتال نیاز به تعمیر و نگهداری ندارند. در برخی موارد نادر و اگر قطعه ای خراب شود، نیاز به تعمیر خواهید داشت. با خیال راحت می توانید پیانو را در هر اتاقی نگهداری کنید. گرما، سرما و رطوبت تا حدی که به پیانوی آکوستیک آسیب می رساند، در پیانوی دیجیتال تغییری ایجاد نمی کند.
  • عدم نیاز به کوک شدن: پیانوی دیجیتال به کوک شدن نیاز ندارد. در حالی که پیانوهای آکوستیک حداقل سالی یک بار باید کوک شوند.
  • قابلیت ضبط و باز پخش: برخی از پیانوهای دیجیتال، قابلیت و ضبط و باز پخش دارند . این ویژگی برای هنرجویان برای تمرین و تکرار بیشتر کاربردی است.
  • قابلیت کنترل کردن حجم صدا: مهم ترین مزیت پیانوی دیجیتال نسبت به پیانوی آکوستیک، قابلیت کنترل کردن شدت ورودی و خروجی صدا و اتصال هدفون است. اگر در آپارتمان زندگی می کنید، داشتن پیانوی دیجیتال به شما این امکان را می دهد که به راحتی و بدون ایجاد مزاحمت برای همسایه ها، با صدای کم یا در خلوت خودتان تمرین کنید.

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *